*Pokażemy, jak bawić się z psem nawet podczas deszczu *Poradzimy, jak być dla psa przewodnikiem i najważniejszą osobą *Zabawimy się z Tobą i Twoim psem w tropienie (użytkowe, lub sportowe) i inne aktywności węchowe *Zorganizujemy pokazy, prelekcje dla dzieci i dorosłych *Przeszkolimy Twojego psa w zakresie specjalistycznych prac CZEGO BOJA SIE OWCZARKI NIEMIECKIE: najświeższe informacje, zdjęcia, video o CZEGO BOJA SIE OWCZARKI NIEMIECKIE; owczarek niemiecki Jak postępować z 8 tyg owczarkiem niemieckim? Wczoraj kupiliśmy 8 tyg suczkę owczarka niemieckiego. Na noc zamknęliśmy ją w kotłowni naszego domu-i to był chyba błąd-całą noc piszczała. Zeby nie stresować psa i nas postanowiliśmy, że dzisiaj przeniosę się do salonu i pozwolę spać suczce pod kanapą. W czasie wojny GSD były posłańcami, psami Czerwonego Krzyża i nosicielami amunicji. W rzeczywistości, Rin Tin Tin był owczarkiem niemieckim przywiezionym do domu z wojny, który został później wyszkolony do występowania w filmach niemych (i stał się jednym z najbardziej znanych psów policyjnych w telewizji). . Nie napisałam tego, żeby Cię obrazić, ale żeby pokazać Ci jak dziurawe jest takie myślenie. 2 godziny temu, Mjut napisał: Postanowiliśmy, że zakupimy szczeniaka Owczarka Niemieckiego, bo to mądre psy(zawsze tak myślałem, teraz mam ewenement jakiś). Pies od małego jest na podwórku, mieszka w "kojcu" jednak jest często wypuszczany. Wcześniej zrobiliśmy mu wybieg na podwórku, ale wszystko niszczył(dosłownie wszystko). Nie słucha się, zachowuje się jak kot i ma przejawy agresywności. Sądziłem, że z czasem zmądrzeje. 1) Stereotypowe podejście do rasy - owczarki to psy pracujące, chętne do wykonywania poleceń i zadowalania właściciela, ale o ile właściciel coś od nich wymaga, stawia przed nimi jakieś zadania i pozwala się rozwijać 2) Odizolowanie psa rasy, która potrzebuje dla prawidłowego rozwoju psychicznego naprawdę częstego kontaktu z człowiekiem. Zamknięcie szczeniaka owczarka w kojcu i wypuszczanie go na podwórko, żeby się wybiegał? Naprawdę nie dziwne, że próbuje Cię atakować, skoro prawie Cię nie zna, nie kojarzy Cię z członkiem rodziny, z kimś kto spędza z nim czas, bawi się, szkoli, kto go wychował i kogo należy szanować. 3) Wszystko niszczy - normalne, jak każdy szczeniak i młody pies, któremu nikt nie zorganizował innych zajęć. Nudzi mu się, albo siedzi sam w kojcu, albo siedzi sam poza kojcem. Psy poznają świat przez zęby i frustrację też wyładowują przez zęby. No to niszczy, taką sobie zabawę znalazł. 4) "Z czasem zmądrzeje". Gdyby psiarze dostawali grosza, za każdym razem, kiedy ktoś mówi coś takiego o szczeniaku... Tak, psy też mają okres buntu, jak podrosną to często się uspokajają, ale "nie zmądrzeje", bo przecież według niego nic złego nie robi, po prostu jest psem. Naprawdę mam nadzieję, że uda Ci się jeszcze wyprowadzić psiaka na prostą. Bo jest jeszcze młody, trochę lektury o wychowaniu psów, o sposobach szkolenia, poświęcenie mu więcej chęci i czasu i jest nadzieja, że sobie poradzicie. Ale przede wszystkim trzeba zmienić podejście. Wyobraź sobie, że porywają Cię kosmici, nic nie rozumiesz, nie znasz języka, nie wiesz, jakie mają zwyczaje i jak się zachowywać. Mogą do Ciebie gadać, krzyczeć, ale i tak nie będziesz wiedział, o co im do cholery chodzi. Twój pies ma coś takiego - i dopóki nie pokażesz mu, co znaczy "nie", "super", "siad" czy "do mnie", to to są dla niego tylko puste słowa. Psy potrzebują jasnych zasad, które to Ty musisz stworzyć. Dawniej owczarki niemieckie różniły się między sobą zarówno wyglądem, jak i charakterem – od zrównoważonych, ale znających swoją wartość flegmatycznych osobników po dość histeryczne, szczekliwe zwierzęta. Pozwalało to znaleźć psy do różnych zadań. Mniej więcej pod koniec lat 70. XX w. w RFN pojawiło się kilku reproduktorów o charakterystycznych cechach eksterieru, które uznano za cenne dla rasy i w efekcie zwierzęta te zaczęto intensywnie wykorzystywać w hodowli. Polskie psy krzyżowano wtedy z czworonogami ze wschodnich Niemiec, jednak z czasem także i one zostały wyparte przez zachodnie linie. Hodowcy owczarków niemieckich skupili się na kojarzeniu w pokrewieństwie. Dążenie do idealnego wyglądu zagłuszyło zdrowy rozsądek i w hodowli powstało błędne koło. Ustraszony niebohater Z bezwzględnego spokoju i siły charakteru zostało w populacji owczarków niewiele. Powszechny jest brak pewności siebie. Bywają mało zrównoważone, a jednocześnie dość agresywne. Wciąż są szybkie i pobudliwe – dlatego nierzadko reagują zaczepnie. Jest to tym uciążliwsze, że często nie potrafią się kontaktować z innymi psami – boją się ich (kłapią na nie zębami, szczekają) lub usiłują je atakować. Nawet w zabawie onek bywa mało sympatyczny – próbuje przydusić innego psa. Podczas berka łatwo się przełącza na tryb pogoni za ofiarą. Nie rozumie też często sygnałów, które wysyła psi kolega, pokazując, że wcale go nie bawi taki sposób nawiązywania kontaktów. Przeciętny owczarek niemiecki zachowuje się dziś w obliczu rozmaitych zdarzeń znacznie bardziej histerycznie, niż to kiedyś bywało. Przy tym jego reakcja na bodźce jest na pozór gwałtowna, ale nie zniechęcają go one do ponawiania tych samych zachowań; stąd wielu właścicieli nie potrafi sobie z tymi psami poradzić. Zwłaszcza że coraz częściej zdarzają się przedstawiciele rasy o słabych popędach, niezainteresowani współpracą z człowiekiem: nie chcą aportować, nie lubią jeść – co utrudnia szkolenie… Głośny awanturnik Kolejny problem to szczekliwość. Ogromnie trudno „wyłączyć” męczące basowe ujadanie tych psów. Wielu kandydatów na właścicieli owczarka oczekuje psa o wybitnych predyspozycjach do obrony i stróżowania. Kiedy ich młody zwierzak oszczekuje otoczenie, szarpiąc się na smyczy, zachwyceni opiekunowie wierzą, że oto obudziły się w nim instynkty obronne. Mylą się – takie zachowanie ma podłoże lękowe lub jest wyrazem nieumiejętnego rozładowywania emocji. Oczywiście, może się to skończyć ugryzieniem – innego psa lub przechodnia – ale nie ma nic wspólnego z postępowaniem prawdziwego dominanta. Jest to zachowanie wiejskiego Burka, tyle że w efektownym opakowaniu. Niestety testy psychiczne – obowiązkowy element kwalifikowania do hodowli – nie są prowadzone w sposób zapewniający wyeliminowanie z rozrodu psów o psychice dalekiej od ideału. Zaliczenie ich o niczym tak naprawdę nie świadczy. Wbrew teoretycznym założeniom czworonogi są do tych testów przygotowywane i przy współpracy pozytywnie nastawionego pozoranta oraz sędziego może zdać je nawet bardzo słaby zwierzak. Ofiara wystaw Choć hodowcy twierdzą, że rasa ta ma tyle problemów zdrowotnych co każda inna, dziwnym trafem fora internetowe wypełniają opisy trapiących owczarki przypadłości. Pogoń za ideałem wystawowym – mocnym kątowaniem, opadającą linią grzbietu i wydłużeniem kości tylnych kończyn – zaprowadziła w ślepy zaułek. Wprawdzie idealny przedstawiciel rasy wygląda interesująco, ale już przeciętny wcale nie sprawia wrażenia wszechstronnego sportowca, a nieudany to kaleka. Owczarki mają problemy z aparatem ruchu. Wprawdzie hodowcy usiłują przeciwdziałać dysplazji stawów biodrowych, ale mimo że pracują nad tym od wielu lat, efekty nie są zadowalające. Co więcej, czworonogi te zmagają się też z dolegliwościami stawów łokciowych, kolanowych, nadgarstków, nie mówiąc już o kręgosłupie. Wielu kilkuletnich przedstawicieli tej rasy sprawia wrażenie staruszków. Częste są też problemy z układem pokarmowym i alergie. Niesforny pies rodzinny Owczarek niemiecki potrzebuje sporo ruchu i kontaktu z człowiekiem, należy mu więc poświęcić wiele czasu. Teoretycznie jest psem odpowiednim dla ludzi młodych, aktywnych, zainteresowanych rozmaitymi dyscyplinami psich sportów. Niestety, często na przeszkodzie do uzyskania superzawodnika stają zbytnia nerwowość i wrażliwość, brak dostatecznej pewności siebie i autentycznego popędu obrony oraz kiepskie zdrowie. Przeciętny właściciel z kolei często sobie nie radzi z tymi cechami, które jeszcze pozostały w owczarku – dawnym psie służbowym (choć zawsze te walory mieli tylko niektórzy przedstawiciele rasy). Jako pies do towarzystwa czy pies rodzinny owczarek raczej się nie sprawdza, gdyż jest zbyt energiczny i wymaga stałej uwagi. Wymagający stołownik Utrzymanie owczarka niemieckiego nie jest łatwe. Jego wyżywienie sporo kosztuje – zwłaszcza w początkowej fazie wzrostu musi być bardzo dobre. Onka nie wolno przekarmić, ale nie można też oszczędzać na jego diecie. To również jedna z najbardziej liniejących ras. W pewnej lecznicy weterynaryjnej pojawili się właściciele z rocznym psem. Twierdzili, że na pewno jest ciężko chory, bo sierść wychodzi mu garściami. Nie mogli uwierzyć, że to po prostu linienie i że będzie się regularnie powtarzało… Autor: Dorota Jastrzębowska Pochodzenie W powszechnym odczuciu owczarek niemiecki jest psem obronnym. Wiele osób zdziwi zapewne fakt, że z natury jest on psem pasterskim. Na początku selekcja hodowlana tej rasy opierała się przede wszystkim na ich cechach użytkowych. Najważniejsza była przydatność do pracy, natomiast walory estetyczne schodziły na plan dalszy. Nic więc dziwnego, że ich wygląd był bardzo zróżnicowany i dopiero po wojnie francusko pruskiej hodowcy podjęli trud ich ujednolicenia. Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli dwaj hodowcy: Schlenker i Eiselen, a bazę hodowlaną stanowiły owczarki z Turyngii i Wirtembergii. Przełomowy dla rasy był jednak 3 kwietnia 1899 roku. W tym dniu odbywała się w Karlsruhe Ogólnokrajowa Wystawa Hodowlana, na której jako gość pojawił się rotmistrz Max von Stephanitz ze swoim przyjacielem Arturem Mayerem. Obaj zostali zauroczeni zgłoszonym do konkursu pięknym owczarkiem użytkowym o imieniu Hektor. Od tego momentu sprawy potoczyły się bardzo szybko. Obaj panowie postanowili utworzyć zrzeszenie propagujace hodowlę owczarka niemieckiego, które zarejestrowali już 22 kwietnia tego samego roku. Kupili Hektora do swojej hodowli, nadali mu dumne imię HORAND von Grafrath i zarejestrowali go pod numerem 1 w księdze hodowlanej. To właśnie ten pies stał się dla nich ideałem, do którego w swojej pracy hodowlanej postanowili dążyć. Horand okazał się doskonałym, bardzo silnie przekazującym swoje cechy reproduktorem i stał się protoplastą większości współczesnych owczarków niemieckich. Po długich poszukiwaniach udało im się znaleźć odpowiednie suki posiadające te same poszukiwane przez nich cechy. Dzięki dobrze przemyślanym, bardzo konsekwentnie podejmowanym decyzjom hodowlanym, kojarzeniu psów często w bliskim pokrewieństwie oraz pozostawianiu w hodowli wyłącznie osobników reprezentujących ten sam typ, doczekali się doskonałej i wyrównanej stawki. To z ich hodowli wyszły w świat najwybitniejsze psy, których potomkiem był urodzony w 1903 roku reproduktor wszechczasów ROLAND von Starkenburg. Dziś nie ma na świecie owczarka, w którego żyłach nie płynęłaby jego krew. Potem nastała moda na wysokonożne owczarki, mimo to Stephanitz, sędziując na światowej wystawie we Frankfurcie nad Menem, nie uległ tej modzie i przyznał tytuł Zwycięzcy Świata KLODO von Boxberg, psu w preferowanym przez siebie typie. Dzięki temu pies stał się bardzo cenionym reproduktorem i ojcem wielu zwycięzców najbardziej prestiżowych wystaw. Owczarki niemieckie nieustannie cieszą się zasłużoną popularnością na całym świecie. W Polsce szczególnie popularne stały się po II wojnie światowej, choć wiele lat zabrało odbudowanie rasy i dorównanie do światowego poziomu. Wygląd Owczarek niemiecki jest tak bardzo podobny do wilka, że czasem bywa nawet nazywany wilczurem. Jest psem średniej wielkości o pięknej, harmonijnej sylwetce. Mimo mocnej budowy jest psem niezwykle eleganckim. Ma głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i wydłużony, spadzisty grzbiet, przedłużony sięgającym do stawu skokowego, pięknie owłosionym ogonem. Głowa wydłużona, z miernie zaznaczonym przełomem czołowo nosowym i długą kufą o dobrze przylegających wargach. Oczy migdałowate, ciemne, o bystrym spojrzeniu. Uszy szpiczaste, wysoko osadzone, stojące, nadają psu wygląd pełnego ekspresji zaciekawienia. Występujący czasem piąty, tzw. wilczy pazur powinien być usunięty zaraz po urodzeniu. Wysokość w kłębie: psy 60 - 65 cm, suki 55 - 60 cm. Masa ciała: psy 30 – 40 kg, suki 22 – 32 kg. Charakter, usposobienie Owczarek niemiecki jest bardzo inteligentnym i wszechstronnie uzdolnionym psem. Bardzo łatwo i szybko się uczy a wszystkie ćwiczenia wykonuje z podziwu godną precyzją. Psy tej rasy czerpią przyjemność z wykonywania zadań, jakie przed nimi stawia przewodnik, nic więc dziwnego, że często wygrywają konkursy posłuszeństwa oraz sprawnościowe. Są również znakomitymi psami obrończymi. Pracują w wojsku, policji, jako przewodnicy niewidomych. O ich złej sławie owczarków, jako psów SS-mańskich trzeba raz na zawsze zapomnieć, bo to nie wina psów, że je wykorzystywano do złych celów, tylko człowieka. A psy są wspaniałe: wierne, oddane, bardzo przywiązane do właścicieli i ich dzieci, skłonne oddać za nich życie. Owczarek potrzebuje bliskości człowieka, pozostawiony sam sobie, a zwłaszcza zamknięty w kojcu, dziczeje. Szata Bez względu na rodzaj owłosienia owczarek niemiecki ma dwuwarstwową szatę, składającą się z obfitego podszerstka oraz nieco dłuższego, prostego włosa okrywowego. To właśnie długość włosa okrywowego była przez wiele lat przedmiotem sporów, które zakończyły się uznaniem przez FCI owczarków długowłosych i przyznaniem im prawa do rodowodu. Mamy obecnie dwa typy owłosienia: - Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): charakteryzuje się bardzo gęstym włosem okrywowym, nadzwyczaj twardym i przylegającym. Tylko na głowie, uszach, przednich stronach kończyn oraz na łapach włos jest wyraźnie krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity włos wystepuje na szyi, tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka a także na tylnej stronie ud, gdzie tworzy umiarkowanie obfite portki. - Odmiana długowłosa (Langstockhaar): włos okrywowy w tym przypadku jest dłuższy niż u owczarka krótkowłosego, miękki i nieprzylegający. Na głowie oraz wewnętrznej stronie uszu, przedniej stronie kończyn oraz na łapach jest krótki i przylegający. Nieco dłuższy włos porasta zewnętrzną stronę uszu, na tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka tworzy się pióro a na tylnej stronie ud obfite portki. Wielką ozdobą jest bogate owłosienie szyi i przedpiersia tworzące kryzę oraz wspaniały, bardzo bogato owłosiony ogon. Umaszczenie: czarne z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym, jednolicie czarne lub szare, śniade, czaprakowe - z ciemną maską. Niewielka, nierzucająca się w oczy biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg są dopuszczalne, ale niepożądane. Nos powinien być zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona są oceniane jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Maść biała jest niedopuszczalna. Sierść owczarka niemieckiego wymaga regularnego szczotkowania, zwłaszcza w czasie linienia, w czasie którego pies gubi ogromne ilości sierści. Więcej na temat pielęgnacji owczarka niemieckiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj Zdrowie Największym i najczęściej spotykanym problemem zdrowotnym owczarków niemieckich jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Wprowadzenie obowiązkowych badań w kierunku dysplazji u psów oraz suk kwalifikowanych do hodowli w znacznej mierze ograniczyło częstotliwość występowania tego schorzenia. Mimo, że owczarki niemieckie są psami średniej wielkości, zdarzają się przypadki skrętu żołądka. Rzadziej dotyka je epilepsja oraz alergie skórne. Do kogo pasuje ten pies ? Owczarek niemiecki jest wspaniałym psem rodzinnym, który z radością będzie wszędzie towarzyszył swoim bliskim. Szybko adaptuje się w każdych warunkach, może mieszkać w bloku, choć oczywiście bardziej szczęśliwy będzie w domu z ogrodem. Idealny pies dla osoby lubiącej szkolenie i psie sporty, mało która rasa jest w stanie dać swojemu przewodnikowi równie dużo satysfakcji. Pies o wielkim zacięciu sportowym, doskonały towarzysz joggingu i rowerowych wycieczek. Owczarki niemieckie są bardzo przyjazne i opiekuńcze w stosunku do dzieci. Wobec obcych nieufne, ale nie agresywne, natomiast z innymi psami bywa różnie, ale wszystkiego można je nauczyć. Jeśli owczarek czegoś nie umie, to nie dlatego, że jest niezdolny, tylko dlatego, że jeszcze go tego nie nauczono. Dobrze wychowany owczarek powinien być czujny i odważny, ale nie agresywny, pełen rezerwy, ale nie płochliwy. Nie musi być wylewny wobec obcych, ale powinien ich bez problemu tolerować. Owczarek potrzebuje dużo ruchu i ćwiczeń, jeśli mu się to zapewni, w domu będzie się zachowywał statecznie i spokojnie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jest to pies, który musi mieć zajęcie, znudzonemu mogą przyjść do głowy głupie pomysły i właściciel nie powinien mieć do niego o to pretensji. Owczarek jest mało kłopotliwy w pielęgnacji, ale esteci muszą wiedzieć, że pies trzymany w mieszkaniu linieje niemal cały rok. Zrezygnować również muszą ze stojących na podłodze wazonów z kwiatami, bo uradowany powrotem właścicieli pies tak macha ogonem, że poprzewraca wszystko, co znajdzie sie w jego zasięgu. Zalety i wady + doskonały pies rodzinny + bardzo przywiązany do właścicieli + przyjacielski wobec dzieci + odważny pies obrończy + inteligentny, łatwy do szkolenia + nadaje się do psich sportów + łatwy w pielęgnacji - bywa agresywny wobec innych psów - samce wykazują tendencję do dominacji - bardzo obficie linieje Ciekawostki Filmowe talenty Owczarek niemiecki jest bohaterem kilku znanych seriali. Wystąpił jako niezapomniany Szarik w „Czterej pancerni i pies”, tytułowy bohater w "Przygodach psa Cywila" a ostatnio także w serialu kryminalnym "Komisarz Alex". Pies przyprowadził straż na miejsce pożaru Buddy, pięcioletni owczarek niemiecki został uhonorowany w Anchorage na Alasce (północny-zachód USA) przez policję stanową, za doprowadzenie pomocy do płonącego warsztatu jego właściciela - poinformował portal Yahoo News, cytując agencję AP. Buddy otrzymał od policji w dowód uznania stalową kość z wygrawerowanymi słowami uznania "za pomoc i pracowitość". Owczarek sprowadził pomoc, gdy w warsztacie jego właściciela, Bena Heinrichsa wybuchł pożar, od którego zajęło się ubranie Heinrichsa. Właściciel, który z powodu poparzeń pokazał się na ceremonii na cześć psa w opatrunkach, powiedział, że gdyby nie pomoc sprowadzona przez Buddy’ego, ogień strawiłby również jego dom. Heinrichs wspominał w piątek: "powiedziałem psu, że potrzebujemy pomocy i on po prostu ruszył w drogę". Dalsza historia Buddy’ego została zarejestrowana przez policyjną kamerę. Owczarek trafił na policjanta, którego GPS uległ awarii i dlatego nie zareagował na wezwania o pomoc. Zobaczył jednak owczarka, który wyraźnie zaczął eskortować jego samochód w kierunku pożaru. "Czułem się, jakbym był prowadzony" - powiedział oficer policji stanowej Terrence Shanigan. Policyjne nagranie wideo pokazuje Buddy’ego, który biegnie, lecz co pewien czas odwraca się i sprawdza czy jedzie za nim samochód. Gdy pomoc dotarła na miejsce, warsztat był już spalony, ale dom udało się uratować. Rodzina Heinrichów powiedziała, że Buddy nie przeszedł szkolenia, ale zawsze był bardzo inteligentny i odważny i dwukrotnie, gdy jego pan łowił ryby, odgonił od niego niedźwiedzie. PAP, PKo/13:43 Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 166 OWCZAREK NIEMIECKI (Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog) Kraj pochodzenia: Niemcy Data publikacji obowiązującego wzorca: Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy. Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 - Psy pasterskie. Próby pracy wymagane. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Zgodnie z oficjalną dokumentacją Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) (Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego, w skrócie „SV”), z siedzibą w Augsburgu, w Niemczech, członek Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH), jest depozytariuszem wzorca owczarka niemieckiego. Wzorzec ten, powstały na podstawie propozycji, których autorami byli i Max von Stephanitz, przyjęty został na pierwszym Zgromadzeniu Ogólnym SV we Frankfurcie nad Menem 20 września 1899 roku. Kolejne zmiany wprowadzone zostały na 6 Zgromadzeniu 28 lipca 1901 roku, 23 Zgromadzeniu 17 września 1909 roku w Kolonii, posiedzeniu Komitetu Wykonawczego (Zarządu) i Komitetu Doradczego w Wiesbaden 5 września 1930 roku, oraz na posiedzeniu Komisji Hodowlanej i Komitetu Wykonawczego 25 marca 1961. Wszystkie te zmiany zaakceptowane zostały na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego (WUSV) 30 sierpnia 1976 roku. Dodatkowe zmiany wprowadzone zostały na mocy delegacji ustawowej poprzez Komitet Wykonawczy i Komitet Doradczy w dniach 23 i 24 marca 1991 roku i na mocy Konwencji Federalnej w dniach 25 maja 1997 oraz 31 maja i 1 czerwca 2008. Planowa hodowla owczarka niemieckiego rozpoczęła się w roku 1899, po utworzeniu SV, przy wykorzystaniu rozmaitych istniejących wówczas psów owczarskich ze Środkowych i Południowych Niemiec; jej celem było uzyskanie doskonałego psa użytkowego. Dlatego już pierwszy wzorzec opisywał nie tylko wygląd, ale i cechy użytkowe psa. WRAŻENIE OGÓLNE: Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym. WAŻNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie: pies - 60 do 65 cm, suka - 55 do 60 cm. Długość tułowia jest o 10 – 17% większa od wysokości w kłębie. CHARAKTER: Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego. GŁOWA: Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, a nie ostro zaznaczony . Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne. NOS:Zawsze czarny. UZĘBIENIE: Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach. OCZY: Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa. USZY: Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe. SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu. TUŁÓW: Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska. OGON: Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione. KOŃCZYNY:Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu – idealnie równolegle. Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni. Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego. Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość. Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne. Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równolegle względem siebie. Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni; kończyny mocne i dobrze umięśnione. Staw skokowy: Mocny i wyraźny. Śródstopie: Pionowe. Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione. RUCH: Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona. SKÓRA: Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd. SZATA:Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem. Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki. Odmiana długowłosa (Langstockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud. Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała. WYMIARY: PSY: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg. SUKI: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg. WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia. WADY DUŻE:• Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa. • Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. • Znaczne braki pigmentacji. • Wyraźne zaburzenia harmonii WADY UZĘBIENIA: • Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. • Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: • Lękliwość, gryzienie ze strachu. • Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. • Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra. • Ślady korekcji uszu lub ogona. • Wyraźne wady budowy. • Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów. • Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. • Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej. • Albinizm • Maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem.) • Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. • Włos długi (wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie). UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowi cie umieszczone w worku mosznowym. Źródło: Szkolenie owczarka niemieckiego powinno rozpocząć się już w wieku kilku tygodni – im wcześniej, tym lepiej! Należy pamiętać, że szczeniaki chłoną wiedzę niczym gąbka, a więc jest to najlepszy czas na to, aby rozpocząć tresurę. Zastanawiasz się, jak wychować psa owczarka niemieckiego dorosłego i szczeniaka? W zdecydowanej większości przypadków postępuje się niemal identycznie, jednak czas przyswojenia nowych umiejętności może być dłuższy. Niezależnie od wieku naszego pupila należy uzbroić się w cierpliwość. Tresura owczarka niemieckiego nie zawsze jest prosta i przyjemna, szczególnie jeśli nie posiadamy zbyt dużego doświadczenia. Skorzystaj z poniższych wskazówek, jeśli chcesz ułatwić sobie to zadanie. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Nauka posłuszeństwaSocjalizacja psaJak wyszkolić owczarka niemieckiego?Wzmacnianie pożądanych zachowańOptymalna dawka ruchuJak wyszkolić owczarka niemieckiego na psa obronnego?Profesjonalna tresura Nauka posłuszeństwa Nie masz pojęcia, jak wytresować owczarka niemieckiego? Pamiętaj, że już na początku zwierzę powinno wiedzieć, że jesteś jego przewodnikiem. Konsekwencja jest kluczem w odpowiednim szkoleniu. Jeśli nasz psiak pojawia się u nas jako szczeniak – tym lepiej dla nas. Szkolenie szczeniaka owczarka niemieckiego jest dużo prostsze, niż starszych osobników. Zastanów się, czy bierzesz psiaka do towarzystwa, z linii użytkowej, hodowlanej, a może do sportów takich jak obrona? W zależności od przeznaczenia – koniecznie dowiedz się gdzie w okolicy znajdziesz odpowiednie miejsce, w którym nauczą Cie jak postępować ze szczeniakiem owczarka niemieckiego. Koszt szkolenia owczarka niemieckiego będzie zależny od wybranych zajęć (zajęcia grupowe/indywidualne), ich celu (posłuszeństwo, obrona itp) a także długości kursu. Nie każdy wie, jak wytresować psa. Ważne jest to, aby ustalić pewne zasady z pozostałymi domownikami. W inny przypadku zwierzak może się pogubić. Zabraniasz wskakiwać zwierzęciu na kanapę, a inny członek rodziny pozwala mu spać na łóżku? Takie postępowanie jest z góry skazane na porażkę. Szkolenie owczarków niemieckich wymaga sporego zaangażowania. Pamiętaj, że nie musisz być jedynym liderem „w stadzie”, jednak dobrze, gdy to jedna osoba poświęca się szkoleniu. Pozostałe osoby powinny jedynie stanowić wsparcie, tak aby nie zaprzepaścić już wypracowanych efektów. Socjalizacja psa Jak postępować ze szczeniakiem owczarka niemieckiego? Pamiętaj o socjalizacji, gdyż to ona w dużej mierze warunkuje to, jak będzie zachowywać się czworonóg. Ważne jest, by przyzwyczaić psa od małego do różnych przedmiotów, dźwięków, czy też otoczenia. Ogromną rolę odgrywa również kontakt z innymi zwierzętami. Brak socjalizacji może sprawić, że pupil stanie się lękliwy, a nawet agresywny. Dorosłe osobniki mogą stanowić realne zagrożenie dla ludzi. W jakim wieku tresować owczarka niemieckiego? Szkolenie owczarka warto rozpocząć już w wieku 2-3 miesięcy (wszystko zależy od tego, kiedy trafi on do naszego domu). Towarzyski zwierzak odnajdzie się w niemal każdym otoczeniu – nawet, jeśli urwie nam się ze smyczy lub wybiegnie przez otwartą bramę. Trzeba wziąć pod uwagę specyficzne cechy opisywanej rasy. Owczarki niemieckie zwykle są bardzo pewne siebie. W zależności od linii i hodowli, nasze owczarek może być bardziej żywiołowym kompanem lub flegmatycznym towarzyszem oglądania serialów. Niezależnie od temperamentu – optymalna ilość ruchu jest odpowiednia, by utrzymać psa w dobrej kondycji fizycznej i umysłowej (zwłaszcza jeśli pies pochodzi z hodowli nastawionej na psy pracujące). Wiadomym jest że tresowanie owczarka niemieckiego należy rozpocząć od absolutnych podstaw. Nie jest wskazane narzucanie zbyt wysokiego tempa. Faktem jest, że omawiana rasa uznawana jest za wyjątkowo inteligentną, jednak nie oznacza to, że pupil przyswoi kilkanaście komend jednocześnie. Już na starcie dobrze dowiedzieć się, jak oduczyć psa gryzienia. Szczenię podczas zabawy lub nauki może chcieć podgryzać ręce swojego opiekuna, smycz, czy też przypadkowo napotkane przedmioty. Na spacerze może dorwać się do śmieci, a nawet padliny. Właśnie dlatego szybkie opanowanie komendy „zostaw” ma duże znaczenie. To, w jakiej kolejności będziemy uczyć psa komend zależy wyłącznie od nas. Przyswojenie takich poleceń, jak „siad”, „waruj”, „daj łapę”, „turlaj się”, „daj głos” może zająć kilka tygodni. Jeśli zastanawiasz się, jak wyszkolić owczarka niemieckiego, to nie zapominaj, że twoje zaangażowanie znajduje się na pierwszym miejscu. Ważne jest, aby trening odbywał się każdego dnia – nie musi być on długi, jednak to systematyczność stanowi klucz do sukcesu. Warto jest również zaopatrzyć się w rozmaite smaczki, dzięki którym czworonóg nabierze większej ochoty do podjęcia aktywności. Trzeba mieć świadomość, że nie każdy owczarek niemiecki jest chętny na naukę. Z reguły psy tej rasy są żywiołowe i energiczne, jednak zawsze może nam trafić się kanapowiec. Wzmacnianie pożądanych zachowań Pies musi mieć pewność, że zrobił coś dobrze. Trening owczarka niemieckiego wymaga więc wzmacniania pożądanych zachowań. Jest to najprostszy sposób na to, aby zwiększyć efektywność nauki. Jak już wspomniano, smaczki sprawdzają się doskonale podczas procesu nauki. Z pewnością dzięki nim zwierzęciu będzie łatwiej zapamiętać, czego od niego oczekujemy. Oczywiście nie można przesadzać również w drugą stronę – nadmiar przekąsek nie jest mile widziany. Czasami wystarczy jedynie pogłaskanie psa po grzbiecie. Twój pies nie jest wobec Ciebie posłuszny? Nie możesz przejawiać agresji w stosunku do niego. Nie należy zapominać, że krzykiem, czy też przemocą fizyczną nie da się wyszkolić żadnego psa. Uzyskane rezultaty mogą być odwrotne do zamierzonych. Weź pod uwagę, że zalękniony pies może w samoobronie wyrządzić Ci krzywdę. Jest to dość rzadkie zjawisko, ponieważ zwierzęta znoszą znacznie więcej, niż ludzie, jednak nigdy nie można przewidzieć tego, co stanie się w przyszłości. Ważne jest by być w stosunku do czworonoga konsekwentnym, a jednocześnie wyrozumiałym. Dzięki temu małymi kroczkami można zbudować niepowtarzalną więź. Optymalna dawka ruchu Szkolenie owczarka niemieckiego w domu jest możliwe, jeśli tylko będziemy stosować się do obowiązujących zasad. Należy podkreślić, że jest to rasa, która potrzebuje zwiększonej dawki ruchu. W innym przypadku zwierzak zamiast nauki będzie wolał szaleńcze bieganie lub ganienie z piłką. Oczywiście nie chodzi o to, aby tresurę rozpoczynać w momencie, gdy pupil jest już zmęczony. Istotne jest jednak to, aby spożytkował znaczną część energii, którą przepełniony jest jego organizm. Sprawi to, że łatwiej będzie mu się skupić nad konkretnym zadaniem. Dotyczy to przede wszystkim szczeniąt oraz młodych psów. Owczarki niemieckie muszą każdego dnia wybiegać się, a więc standardowy spacer często jest niewystarczający. Osoby, które nie mają do dyspozycji własnego ogrodu powinny znaleźć miejsce, gdzie pies będzie czuł się swobodnie. Park, gdzie bawią się dzieci nie jest najlepszą opcją. Trzeba wiedzieć, że pies, któremu nie zapewnimy dostatecznej ilości ruchu może wykazywać zachowanie agresywne lub destrukcyjne. Pies pozostawiony sam sobie może wykształcić lęk separacyjny oraz inne niepożądane zachowania. Gdy tylko zauważymy u naszego psiaka zalążki niepożadanych zachowań – powinniśmy udać się do behawiorysty, który pomoże nam przepracować problemy, z którymi nie dajemy sobie sami rady. Jak wyszkolić owczarka niemieckiego na psa obronnego? Szkolenie psa obronnego – tzw. IPO (Internetional Prüfungs Ordnung). Dużą zaletą jest fakt, że sport ten rozwija psa wszechstronnie – od bardzo zaawansowanego posłuszeństwa po docelowo – obronę właściciela. Same egzaminy na zawodach składają się z tropienia, posłuszeństwa i obrony. W części dotyczącej posłuszeństwa, z psem należy wykonać komendy takie jak: chodzenie przy nodze, siad w marszu oraz w najwyższej klasie waruj i stój w biegu. Na dobrym kursie obrony, nie tylko nauczą Cię jak nauczyć owczarka niemieckiego posłuszeństwa, ale i pomogą w wyszkoleniu owczarka niemieckiego na psa obronnego. Należy pamiętać, ze sport ten jest bardzo niebezpieczny, zarówno dla opiekuna, pozoranta jak i psa – dlatego ważne jest by wybrać odpowiednie miejsce, w którym rozpoczniecie szkolenie ze swoim owczarkiem niemieckim. Profesjonalna tresura Szkolenie owczarka niemieckiego krok po kroku nie wydaje się być skomplikowane, jednak rzeczywistość może okazać się zupełnie inna. Jeśli szukasz porady jak nauczyć owczarka niemieckiego posłuszeństwa – warto zasięgnąć porad specjalisty. Nie zawsze mamy wystarczającą ilość czasu na to, aby wytresować czworonoga. Jeśli zamierzasz trenować ze swoim psem mniej amatorsko, być może dobrym rozwiązaniem tego problemu okaże się profesjonalna tresura owczarka niemieckiego. Jest ona niezbędne w przypadku, gdy zależy nam na np. szkoleniu pod kątem obronnym, czy też nauce stróżowania. Błędy popełniane przez amatora mogą wyrządzić wiele szkód. Zapisanie się do odpowiedniego klubu czy behawiorysty może okazać się niezbędne na początku takiej przygody. Ile kosztuje szkolenie psa owczarka niemieckiego? Na to pytanie odpowiedzi znajdziesz u osób odpowiedzialnych za szkolenie psiaka. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking

jak postępować z owczarkiem niemieckim